Λευτέρη άρχισες με το Trial; 

 Ναι σε ηλικία 5 ετών με το trial. Σε έσπρωξε η οικογένεια; Ναι ο πατέρας μου. Ήταν κι ο πατέρας μου αγωνιζόμενος, έτρεχε street, απλά σε μια εκδήλωση που είχαμε πάει, είδα το trial και μου άρεσε, μου πήρε ένα μηχανάκι, το έφερε στο σπίτι στο σαλόνι και 4,5 χρονών εγώ τότε ξεκίνησα. Από τότε δεν το έχω αφήσει. 

Υπάρχουν τόσο μικρά trial; 

Υπάρχουν, το συγκεκριμένο ήταν Fantic, δίχρονο κινητηράκι, 50 κ. εκ., όπως είναι το trial, π.χ. με trial λάστιχα, χωρίς σέλα, αλλά μικρό. 

Ανέβαινες επίπεδο και μηχανάκια, κατέβηκες σε αγώνες Trial; 

Ναι 7 χρονών πήρα πρωτάθλημα στη Junior 1, στα 9 πάλι στη Γ κατηγορία δύο πρωταθλήματα και μετά πάλι στην Α στη μεγάλη κατηγορία, πέντε πρωταθλήματα. Οι κατηγορίες πάνε ανάλογα με τα εμπόδια, βαθμός δυσκολίας. Τρέχω ακόμα με trial, άσχετα που έχουμε χαθεί λίγο τώρα τελευταία από το πρωτάθλημα, είμαι ο μόνος που το κυνηγάω να μαζέψω λίγο κόσμο, δεν έρχονται όμως οι πιτσιρικάδες στο trial. 

 Κι όμως υπάρχουν τρελαμένοι με το trial. 

 Ναι κοίτα για να κάνεις trial είναι δύσκολο πολύ. Θέλει υπομονή. Δεν είναι enduro-motocross που θα το πάρεις και θα το κάνεις, το trial δεν έχει γκάζι ενώ οι πιτσιρικάδες θέλουν γκάζι, δεν είναι εύκολο να καθίσουν να κάνουν ισορροπία, να κάνουν δουλειά. Θέλει υπομονή το trial, για να το κάνεις πρέπει να έχεις 50% μυαλό και 50% οδήγηση. Θέλει να το σκεφτείς, υπομονή. Βοηθάει απ’ όσο μου έχουν πει τα παιδιά, κάποιος να αρχίσει από ποδήλατο. Δεν θα το έλεγα, είναι πιο δύσκολο το ποδήλατο. Καλύτερα να αρχίσει με ένα μηχανάκι trial, παρά το ποδήλατο. Εντάξει το ποδήλατο θα σε βοηθήσει λίγο στο θέμα του κορμιού, αλλά πιστεύω είναι καλύτερα να εξοικειωθείς με ένα μηχανάκι. 

 Αυτό το λες για εμάς που έχουμε την εμπειρία της μηχανής που έχουμε το γκαζάκι και το ανοίγουμε για να περάσουμε το εμπόδιο; 

Και αυτό και για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει. Επειδή απ’ όσο βλέπω κρατάτε ισορροπία με τον πίσω τροχό. Πλέον με τον πίσω τροχό είναι μια καινούρια μέθοδος, έχει έρθει απέξω, απλά είναι πιο δύσκολο. Αυτό είναι με το trial, δε είναι motocross-enduro που θα βάλεις μια τρίτη θα πηδήξεις ή θα στρίψεις, στο trial κάθε φορά θα βρεις καινούριο πχ για το πώς θα ανέβεις το εμπόδιο, ας πούμε η νέα μέθοδος είναι αυτή, με τον ένα τροχό. 

Παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια δηλαδή… 

Ναι παλιά ήταν με τους δύο, πιο πολύ ισορροπία, τώρα έχει πιο πολύ ισορροπία στον πίσω τροχό, κάθε εμπόδιο έχει ένα καινούριο τρόπο για να το ανέβεις. 

Toni Bou δηλαδή… 

Ναι αυτός τα έχει ξεφτιλήσει όλα, τα έχει ισοπεδώσει όλα. 

Ο Lampkin πριν από αυτόν; 

Ο Lampkin ήταν μια παλιά σχολή. Καλός οδηγός, από τους κορυφαίους, ήταν της παλιάς σχολής, ισορροπία πολύ, μπροστινό τροχό, αλλά ο Tony Boy έχει κατασπάσει τα ρεκόρ του. 

Κάτι σαν το βγάλσιμο του γόνατου στις στροφές, στους αγώνες ταχύτητας. Μια τέτοια αλλαγή στην τεχνική. 

Ναι, ναι. Στην Ελλάδα έχουμε την παλιά σχολή όμως. Ναι γιατί είναι σου λέω αυτό που θέλει να ασχοληθείς πολύ. Πολλές ώρες προπόνηση, εξοικείωση πολύ με το μηχανάκι. Δεν είναι ότι μπορείς να το καβαλήσεις κάθε Σαββατοκύριακο και θα πας. Θέλει κάθε μέρα. Γιατί αν κάνεις κάθε μέρα και πιεστείς στην προπόνηση, δεν χρειάζεται να πιεστείς για να ξεκινήσεις από εκεί που τα άφησες το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Έτσι αν έχεις κάνει κάποια πράγματα το Σαββατοκύριακο και δεν κάνεις ενδιάμεσα στην εβδομάδα, το επόμενο Σαββατοκύριακο θα κουραστείς να επαναλάβεις αυτά που έκανες, ενώ αν κάνεις προπόνηση και μέσα στην εβδομάδα, το επόμενο Σαββατοκύριακο θα προχωρήσεις. 

Τώρα μιλάμε γι’ αυτούς που χτυπάνε πρωτάθλημα, όχι για ερασιτέχνες… 

Ναι, αλλά και για ερασιτέχνες είναι ακόμα πιο καλό αυτό, πχ, αν δεν σου πετύχει το φαγητό, δεν χαλιέσαι; Έτσι είναι και το trial όπως το βλέπω εγώ έτσι; Όταν κάνω και καλό, ευχαριστιέμαι που το κάνω. Όταν δεν μου βγαίνει, χαλιέμαι και προσπαθώ να το κάνω πάλι. 

Σαν να σου βγει μια στροφή καλύτερα στην πίστα… 

Ναι όταν κάνεις ένα καλό γύρο θα πεις έκανα καλό χρόνο, αν μετά γυρνάς πάλι αργά, δεν σου αρέσει. 

Αυτή η φοβερή αίσθηση της ισορροπίας, μαθαίνεται, γίνεται με την τριβή; 

Με τη δουλειά και την εξοικείωση πάνω στο μηχανάκια. 

Δεν έχουν και το χάρισμα; 

Εντάξει, είναι κι αυτό. Αυτοί όμως στο δρόμο οι ακροβάτες που μπορεί να βλέπεις να κάνουν πράγματα, αν τους βάλεις σε μια διαδρομή μπορεί να μην το κάνουν. Όπως είναι πολύ διαφορετικά ο δρόμος με τους αγώνες. Υπάρχουν ας πούμε τιμόνια στο δρόμο που δεν πιάνονται. Οδηγάνε και δεν νοιώθουν τι και πως πάνε. Μπορεί να μπούνε σε πίστα και να μην μπορούν να πάνε. Είναι άλλη νοοτροπία η πίστα από το δρόμο. Ναι αλλά στο trial έχουν ένα προβάδισμα αυτοί που κάνουν όλα αυτά τα κόλπα. Σούζες, endo κτλ. Ναι, είναι λίγο πιο κοντά. 

Ταχύτητα από πού άρχισες; 

Άρχισα από 15 χρονών. Από το Aprilia challenge 125 δίχρονα, μετά πέρασα στη racing κατηγορία, 125 κ. εκ., έτρεξα εκεί τα περισσότερα χρόνια, πήρα κι εκεί ένα πρωτάθλημα, μετά επειδή ήταν λίγο δύσκολο από αγώνες και χορηγίες, έκανα μερικούς αγώνες στα 250 racing, και μετά ήθελα να μπω στην κατηγορία 600, λόγω οικονομικών δεν μπόρεσα, κι έτσι ήρθε η Ktm και μπήκαμε στα βαθιά, κατηγορία Stocksport. H κατηγορία είναι χωρίς μετατροπές, σλικ λάστιχα. 

Πως είναι το RC8; 

Τρέξαμε πέρυσι πρώτη χρονιά, πήγαμε πολύ καλά για πρώτη χρονιά, βγήκαμε τέταρτοι, πολύ δουλειά, πολλές ώρες, για να μπορέσουμε να στήσουμε το μηχανάκι. Γιατί είναι κι ένα περίεργο μηχανάκι. Δεν έχει σχέση με τα άλλα πιστεύω. 

Σας στέλνουν σεταρίσματα απέξω? 

Όχι , εμείς το στήνουμε, ο μηχανικός κι όσο μπορώ κι εγώ που τον βοηθάω, τι μου κάνει για να μπορέσει κι αυτός να το φτιάξει. Δηλαδή είναι στην κρίση τη δικιά μου πιο πολύ. Το πόσο μπορώ να του εξηγήσω εγώ τι δε μου αρέσει στο μηχανάκι για να μπορέσει να το φτιάξει. Ο μηχανικός μου είναι ο Βασίλης ο Γούλας. Έχει συνεργείο δικό του, είχα ξεκινήσει μαζί του στα 125 και 250 κι έχουμε δέσει. Έχει πολλά χρόνια εμπειρία γιατί ήταν πριν τον γνωρίσω εγώ, μηχανικός σε ένα φίλο του στα 250 και τρέχει στους αγώνες από το 81, πολύ μεγάλη εμπειρία στους αγώνες. 

Στα Μέγαρα δουλεύει αυτή η μηχανή, πως τη βλέπεις, ή στις Σέρρες είσαι πιο άνετος; 

Εντάξει οι Σέρρες απλά είναι και η μοναδική πίστα που έχουμε. Τα Μέγαρα δεν είναι πίστα εκεί δεν φτιάχνουμε το μηχανάκι, το χαλάμε για να μπορέσουμε να τρέξουμε. Στα Μέγαρα όπως όλοι πάμε όχι με το τέλειο set-up, περισσότερο αυτό που βολεύει στο μηχανάκι. Σε μικρές πίστες εμένα με βολεύει πιο πολύ λόγω λιγότερης δύναμης σε σχέση με όλα τα άλλα πχ τετρακύλινδρα, λιγότεροι ίπποι… 

Οπότε ανοίγεις το γκάζι κι από πιο νωρίς φαντάζομαι… 

Ναι, κοίτα το θέμα με αυτή τη μοτοσυκλέτα είναι ότι δεν την είχε δοκιμάσει ποτέ κανένας. Δηλαδή δεν την είχε πάρει κάποιος να τρέξει, να ασχοληθεί με αυτή τη μοτοσυκλέτα. Εγώ λόγω 250-125 εμπειρίας που αυτές οι μοτοσυκλέτες αντιδρούν τελείως διαφορετικά δηλαδή είναι μόνο φόρα και φρένα, εμένα με βόλεψε η γεωμετρία του γιατί έχω πολύ φόρα για πολιτικό μηχανάκι. Γενικά δεν κοίταγα ποτέ μου τη δύναμη, ούτε στο 125 είχα κοιτάξω να βάλω πολλά κιτ, κοίταγα να πάω με τη φόρα, και δεν είχα πρόβλημα. 

Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες αγωνιζόμενων, αυτοί που κοιτάνε να έχουν τα καλύτερα πράγματα στη μοτοσυκλέτα τους, κι αυτοί που κοιτάνε να βελτιώσουν το software, τον εαυτό τους. 

Εγώ δεν ζήταγα γκάζι από το μηχανικό μου και δεν μου έδινε, έλεγε πρέπει πρώτα να πάρεις φόρα και μετά να ασχοληθείς με το γκάζι κι αυτό με βοήθησε γιατί και έχω κάνει ρεκόρ πίστας στις Σέρρες και στα Μέγαρα με το 125. Σέρρες 1.24:9, στα Μέγαρα 1.03:600. 

Παντού τέρμα δηλαδή, φοβερός χρόνος… 

Δεν μου χρειάστηκε ποτέ το γκάζι. Ο μηχανικός μου ήξερε καλά να το στήσει. Δεν με πέρασε κάποιος από γκάζι δηλαδή αν και το μηχανάκι ήταν νορμάλ και δεν το πίστευαν πολλοί. Όταν έχεις 9000 σ.α.λ. κι έρχεσαι με φόρα, δεν το χρειάζεσαι το γκάζι. Έτσι έμαθα κι έτσι και με αυτό, πολλοί το κακοχαρακτήρισαν ότι είναι δύσκολο, λογικό είναι ένα μηχανάκι που δεν το ξέρεις, όταν το στήσεις όμως θα δουλέψει. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο επίπεδο που θέλουμε, δεν έχουμε βάλει πίσω ανάρτηση έχουμε αλλάξει το ελατήριο μόνο και μπροστά ελατήρια για τα φρένα. Είμαστε πιστεύω σε ένα πολύ καλό επίπεδο. 

Το τερμάτιζες το μπροστινό. 

Ναι το πίεζα πολύ, έχω ένα ατού στα φρένα. 

Το έχεις προπονήσει δηλαδή; 

Μου βγαίνει, είναι το δυνατό μου σημείο τα φρένα και παίρνω εμπιστοσύνη στο μηχανάκι, αμολάω πολλά φρένα. 

Περνάς κόσμο στα φρένα;  

Ναι εκεί είναι που τους περνάω, γιαυτό και δεν κοιτάω τη δύναμη. Τα μηχανάκι βγάζει 170 άλογα, υπερβολή είναι και πάλι. Τροχό είναι 163, με εξάτμιση φίλτρο πρόγραμμα, αυτά επιτρέπονται, το έχω δυναμομετρήσει νορμάλ ήταν 159 άλογα. Είναι ακόμη πιο γεμάτο ακόμη και χαμηλά, για δικύλινδρο είναι πολύ νευρικό ακόμη κι από χαμηλά. Δεν με αφήνει να πάρω το γκάζι που θέλω. Δεν είναι σαν το Ducati που είναι V και είναι πιο ηλεκτρικό, βγάζοντας τη δύναμη στα μέσα. Εκεί έχω κάνει επεμβάσεις στο πρόγραμμα και μίγματα για να μακρύνει… 

Ακούγεται ότι θα μπορούσες να έχεις πρόβλημα πρόσφυσης στα Μέγαρα… 

Έχω. 

Τώρα είσαι δεύτερος στο πρωτάθλημα στην κατηγορία αυτή. 

Ναι είναι ο τελευταίος αγώνας τώρα, στις 20/10, εκεί που θα παιχτεί όλο το παιχνίδι. 

Με ποιον παλεύεις; 

Με τον Κοντομάρο, με Ducati. Είχε κι ένα τραυματισμό… Ήμουν μπροστά στον τραυματισμό του, έχασε κάποιος τα φρένα, χτύπησε πάνω μου εγώ δεν έπεσα, στο μεταξύ είχε ήδη μια έξοδο ο Κοντομάρος και περίμενε να ξαναμπεί, κι αυτός πήγε και χτύπησε και τον Κοντομάρο. Έχετε μεγάλη διαφορά? Έχουμε 10 βαθμούς διαφορά, υπάρχει μια ένσταση που έχω από τον αγώνα της Κρήτης και περιμένουμε ακόμη να εκδικαστεί η ποινή, αν κερδίσω την ποινή θα έχω τρεις βαθμούς διαφορά γιατί στον αγώνα της Κρήτης μου ρίξανε μια ποινή 10 δευτερολέπτων όταν βγήκα από 2ος 4ος, όταν έχασα τα φρένα… 

Κι έκοψες δρόμο… 

Ναι δεν ήταν αυτό γιατί δεν κέρδισα κάτι, έχασα κιόλας, δηλαδή ήμουν δεύτερος όταν έχασα τα φρένα και άφησα και περάσανε δύο που ήταν από πίσω μου και μπήκα τέταρτος. Τώρα, αυτοί θεώρησαν ότι έκλεψα, δηλαδή όταν είσαι δεύτερος μετά τέταρτος και ξαναπερνάς και βγαίνεις δεύτερος δεν έχεις κλέψει, αν είχα κλέψει θα είχα πάει πάλι δεύτερος. Εγώ τους άφησα περάσανε δύο που ήταν από πίσω μου πιέστηκα τους ξαναπέρασα, τέλος πάντων, θεώρησαν ότι είχα κλέψει. Η κρίση θα βγει πριν τον αγώνα οπότε αν κερδίσω ή χάσω πάω με διαφορά τρεις βαθμούς αλλιώς 10 και παλεύουμε όσο μπορούμε. 

Ο Κοντομάρος έχει το Ducati 1098R από το Fan, το οποίο θεωρητικά είναι μια καλύτερη μηχανή νομίζω… 

Θεωρητικά ναι, εντάξει το βλέπουμε κι από την τιμή, άλλο είναι το ένα άλλο το άλλο. Το R κάνει 30000 ενώ το Ktm 23000. Δεν έχω τέτοια θέματα, με βόλεψε και το μηχανάκι, ένα μηχανάκι που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ, ενώ η τιμή που έχει αυτή τη στιγμή το Ktm R με 17000 ευρώ, δεν υπάρχει μηχανάκι τέτοιο πχ το να πάρεις κάποιος ένα άλλο με 15000, το R έχει πολύ περισσότερα πράγματα πάνω σε θέμα αναρτήσεων, φρένων, δεν νομίζω ότι υπάρχει πολιτικό μηχανάκι που έχει πάνω ζάντες Marchesini. Εγώ έκανα το ρίσκο μου, με βοήθησε και η εταιρεία η Ktm, και πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Το να έχουμε μια 4η θέση στην πρώτη χρονιά στο πρωτάθλημα ενώ δεν έχει ξανατρέξει το μηχανάκι κι εγώ τραυματισμένος, δεν είχα κάνει ακόμη εγχείρηση, από τα 125 στα 1000, πιστεύω ότι ήταν καλή θέση. Φέτος όπως είναι οι καταστάσεις έχουμε φτάσει να κυνηγάμε ένα πρωτάθλημα, με ένα μηχανάκι σαφώς υποδεέστερο απ’ όλα τα άλλα όπως το θεωρούν όλοι. Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δηλαδή τρέχω δύο χρονιές σχεδόν και δεν μου έχει βγάλει το μηχανάκι απολύτως τίποτα. Λάδια φίλτρο μόνο αλλάζουμε. Παλιότερα τα ktm είχαν βγάλει κάποιο όνομα, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ένα Δούκα με ένα ΧΤ. Ο Δούκας είναι ημιαγωνιστικό μηχανάκι και θέλει την περιποίηση του, θέλει τα λάδια του σωστά, τα σέρβις του σωστά, ξέρω Δούκα χωρίς σέρβις που έχει βγάλει 60000 και δεν ζήτησε ποτέ τίποτα. Και πάλι μου αρέσει το ρίσκο, θα έτρεχα μηχανή που δεν έχουν τρέξει άλλοι. 

To R σε σχέση με το απλό θυμάσαι τι διαφορές έχει; 

Έχει πολλές διαφορές και γεωμετρικά, άλλες ζάντες, σαζμάν, είναι πολιτικό έχει φώτα κι αυτό. 

Πως βλέπεις το μέλλον; 

Η χρονιά κοντεύει να τελειώσει, κοιτάμε για το καλύτερο που θα μπορέσουμε να κάνουμε, γιατί ξέρουμε ότι οι καταστάσεις είναι πολύ δύσκολες, πάλι καλά που είναι η Ktm και μας στηρίζει, την ομάδα μου, τον μηχανικό μου, να δούμε. Αν πάνε όλα καλά, μακάρι να μπορεί η εταιρεία, να μπορώ κι εγώ και να είμαστε πάλι του χρόνου μαζί. Δεν έχω να κοιτάξω κάπου αλλού, μου αρέσει η μοτοσυκλέτα αυτή και κοιτάω να τη φτάσω όσο μπορώ πιο ψηλά. 

Στο δρόμο τι μηχανή έχεις; 

Σκούτερ, ένα Honda SH,150 του 2009. 

To πατάς, το τρέχεις; 

Ναι ναι… Εντάξει το πατάω εκεί που χρειάζεται, που ξέρω ότι μπορώ, απλά στο δρόμο είμαι λίγο πιο προσεκτικός. 

Έχεις κινδυνέψει στο δρόμο; 

Ναι αλλά πιστεύω ότι με έχει βοηθήσει πάρα πολύ η εμπειρία από τους αγώνες κι όλα αυτά, με έχει γλυτώσει από πολλά ατυχήματα. Και αυτό θα το συνιστούσα και σε πολλά παιδιά που θέλουν να πάρουν ένα μηχανάκι, είναι καλό να μπουν σε μια πίστα, σε ένα χώμα να αποκτήσουν μια εμπειρία πριν βγουν στο δρόμο, γιατί ο δρόμος είναι πολύ επικίνδυνος. Είναι γλυκό το γκάζι στο δρόμο πολύ. Καλύτερα να έχεις ένδυση και να πέσεις στο χώμα παρά στο δρόμο με το σορτσάκι. 

Ο Έλληνας είναι και λίγο τύπος της σαγιονάρας, χωρίς κράνος, αθάνατος… 

Εντάξει το σορτσάκι, σαγιονάρα όμως ρε φίλε, θέλεις να πατήσεις κάτι, θα καεί το πόδι σου, όταν βλέπω σαγιονάρα, μου γυρνάει το μάτι. 

Στην πίστα έτσι όπως οδηγείς τρως πολύ μπροστινό λάστιχο; 

Γενικά δεν έχω φθορά στα λάστιχα, πιέζω τα φρένα, αλλά μόνο το μπροστά, πίσω δεν χρειάζεται, πίσω τακάκια δεν έχω πάρει ποτέ μου, ο μηχανικός τα αλλάζει μια φορά το χρόνο. 

Στις Σέρρες δεν κατεβάζεις το μπροστινό λάστιχο; 

Όχι κι εκεί δεν τρώγεται γιατί το βάζεις με τη φόρα, δεν το κρατάς φρεναριστό, πας με ροή, όσο το κρατάς μέσα στη στροφή φρεναρισμένο εκεί μπορεί να ζοριστεί. Τρέχω με τη Michelin, ειδικά το μπροστινό στις προπονήσεις μπορεί να κάνει και 200-250 γύρους. Έχει φτιάξει απίστευτο μπροστινό σε σχέση με την κορυφαία θεωρητικά Dunlop. Φέτος έχει βελτιωθεί το μπροστινό. Παλεύουμε να βάλουμε μια πιο competition ανάρτηση κι όχι την πολιτική πίσω για να ζεστάνουμε το λάστιχο. Η Ducati φορά Ohlins μπροστά-πίσω. Είναι μια ανάρτηση σίγουρα καλύτερη από την πολιτική που φοράω εγώ. Αν πάνε καλά τα πράγματα μπορεί να αλλάξουμε μοτοσυκλέτα του χρόνου και να πάρουμε το track, που έχει κι αναρτήσεις και πολλά πράγματα. 

Βλέπεις να συμμετέχει λιγότερος κόσμος στους αγώνες; 

Ναι το βλέπω. Δεν έχει λεφτά ο κόσμος ούτε οι έμποροι έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν. Γιαυτό πάλι καλά που τρέχουμε. 

Η οικογένεια πως βλέπει την ενασχόληση σου με τους αγώνες μετά από όλα αυτά τα χρόνια; 

Ο πατέρας μου είναι μαζί μου, πιστεύω είναι η χαρά του γιατί κι ο πατέρας μου όταν ήταν 52, τρέξαμε μαζί τον πρώτο μου αγώνα στο challenge! Μετά σταμάτησε κι ασχολήθηκε μόνο με μένα, είναι πάντα δίπλα μου. Όταν είδε ότι είχα μια καλή άνοδο και μπορούσα να πρωταγωνιστήσω, σταμάτησε και ήταν πάντα δίπλα μου. 

Αυτά τα χτυπήματα στο γόνατα είναι από το trial; 

Ναι, λίγο χαζά ατυχήματα. Το trial είναι ακίνδυνο για μένα, παρατάς το μηχανάκι και πέφτεις. Και το motocross και το enduro είναι πιο επικίνδυνοι για μένα. Όταν θα πας στο trial να ανέβεις ένα μεγάλο εμπόδιο, έχεις και δύο ανθρώπους να σε κρατήσουν, δεν αφήνεις ποτέ το μηχανάκι. 

Ευχαριστούμε τον Λευτέρη Πίππο για τη συνέντευξη. Του ευχόμαστε να είναι γερός και δυνατός, καλή συνέχεια, με πολλές επιτυχίες.