Μια κατασκοπευτική φωτογραφία κάτω από το φέρινγκ από τη Yamaha M1 2013 είναι αρκετή για να μαρτυρήσει την εξέλιξη στα πλαίσια αλλά και να προβληματίσει με το τι πετυχαίνουν οι μηχανικοί της Yamaha. 


Yamaha M1 2013

Η σύγκριση με τη Yamaha M1 του 2006 που υπάρχουν αναλυτικές φωτογραφίες είναι ακόμη πιο διαφωτιστική. Όπως φαίνεται το πλαίσιο απέχει από τη φιλοσοφία των δύο δοκών της παλιότερης μοτοσυκλέτας ή σκελετού Deltabox όπως η εταιρεία αυτή εξέλιξε και παρουσίασε για πρώτη φορά σε μοτοσυκλέτα παραγωγής, το FZR 1000 του 1987. Ειδικά στο μπροστινό τμήμα δημιουργείται ένα τρίγωνο που ενοποιεί και τους δοκούς μπροστά από τον κινητήρα σαν μέρος του σκελετού, σε μια διάταξη που θυμίζει πολύ monocoque στην περιοχή της κεφαλής. 

Yamaha M1 2006

Επίσης συνδέεται σχεδόν σε ευθεία γραμμή η πλάκα του τιμονιού με το σημείο έδρασης του ψαλιδιού, μικραίνοντας τα κάθετα τμήματα του σκελετού σε αυτό ακριβώς το σημείο. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό γίνεται για να γίνουν καλύτερα διαχειρίσιμες οι δυνάμεις στο φρενάρισμα και κατά τη διάρκεια της στροφής. Έτσι μπορεί να λεχθεί ότι ο σκελετός αυτός είναι μια πολύ μικρή προσέγγιση της Yamaha (διατηρώντας όλες τις βασικές αξίες του πλαισίου δύο δοκών όπως έχει αποδείξει την αξία του μετά από τόσα χρόνια στους αγώνες και στις εμπορικές μοτοσυκλέτες), με τη ριζοσπαστική σύλληψη του μη-σκελετού από την Ducati τα τελευταία χρόνια στα MotoGP, που όμως, … δεν δούλεψε.

Yamaha FZR1000 1987